Na het onderzoek van Marine en Kimball zijn er wereldwijd jodium suppletie programma’s gestart. In eerste instantie door elk land of deelstaat zelf georganiseerd, later met richtlijnen en adviezen vanuit de WHO. Daarbij was er in de eerste periode vooral aandacht voor de huidige Westerse Wereld landen. Zeker na de introductie van de WHO verschoof de aandacht naar vooral de Derde Wereld landen.
In die periode is er uiteindelijk gekozen voor een suppletie strategie waarbij jodium wordt toegevoegd aan zout. Voor de introductie van de WHO waren er nog wel verschillen. Enerzijds werd zout het meest toegepast, anderzijds werd het in verschillende gebieden ook wel toegevoegd aan water. Ook in Nederland is daar in verschillende plaatsen voor gekozen. Maar zoals gezegd uiteindelijk werd het zout.
Alleen in gebieden die moeilijk kunnen worden bereikt en de suppletie onvoldoende kan worden gegarandeerd wordt ook gebruik gemaakt van gejodeerde olie die jaarlijks wordt toegediend aan personen.
Nadat de WHO het probleem als onderdeel van wereldwijd beleid heeft opgepakt werden er ook metingen verricht om te controleren of de jodium suppletie voldoende was.
De laatste wereldwijde meting door de WHO dateert alweer uit 2004. Het rapport uit die periode laat een onthutsend beeld zien. Uit onderstaande tabel uit het rapport van de WHO wordt duidelijk dat Europa anno 2003 de slechtste rapportcijfers laat zien. Inmiddels doen de Derde Wereld landen het beter en zijn de Westerse landen afgedaald naar het niveau dat voorheen toebehoorden aan de Derde wereld.
De reden daarvan is niet heel moeilijk. In de westerse wereld zijn stevige zoutadviezen en zijn stevige campagnes gevoerd om dat zoutgebruik terug te dringen. En dat is heel goed gelukt. Tegelijkertijd is de concentratie jodium per kg zout daar niet op aangepast. Dit naast de veel mindere consumptie van vis en het afschaffen van levertraan, beide bronnen rijk aan jodium, maken het vrijwel onmogelijk om nog voldoende jodium binnen te krijgen
Na dit rapport is er helaas niet veel gewijzigd. De rapporten over verschillende landen die na 2004 zijn uitgevoerd zijn nogal verontrustend. Landen als Italie, Spanje en Engeland zijn fors deficient. Maar dat geldt voor veel meer landen. Met betrekking tot Europa zal daar in een volgend blog op in worden gegaan.
de Benoist B, Andersson M, Egli I, Takkouche B, Allen H. Iodine status worldwide. WHO Glob Database Iodine Defic Geneca World Heal Organ 2004.