ADHD heeft voor velen indringende gevolgen voor hun functioneren en hun omgeving. Al lange tijd wordt gezocht naar een verklaring, tot op heden zonder een eenduidige oorzaak. In 2008 werd geopperd dat er mogelijk een relatie kan zijn tussen jodiumtekort en ADHD.
In 2015 werd een onderzoek gepubliceerd dat gekeken heeft naar een mogelijk associatie. Uiteraard is dat nog geen bewijs dat een verminderde jodiuminname een rol speelt. Maar eerst zal er toch met dit soort associatie onderzoek moeten worden aangetoond dat er een mogelijk relatie is. Pas daarna is het van belang om te bekijken of suppletie met jodium een verbetering kan geven.
Het onderzoek is in 2009 gestart, waarbij in ongeveer 1 jaar tijd 89 kinderen werden onderzocht. Daarbij werden een aantal bekende ADHD testen afgenomen en gescoord. Verder werden schildklier waarden en schildklier antistoffen bepaald en tevens de jodium uitscheiding in de urine.
De gemiddelde leeftijd was 9,5 jaar en 83% van de kinderen was een jongen. De mean uitscheiding in de urine bedroeg 92,5 µg/L. Jodiumdeficientie werd bij 72% van de kinderen vastgesteld. Niet met alle scores was er een duidelijke relatie (de zgn WISC-R en CPRS). Wel was er een significante associatie met de hyperactiviteit in de CTRS. Tevens was er een significante relatie met het lerende vermogen.
Maar het belangrijkste wat uit de studie blijkt is dat er een duidelijke associatie is tussen een verlaagde jodiumuitscheiding in de urine en ADHD.
Van belang is het om daarna te bekijken of jodiumsuppletie effecten heeft op de ADHD zelf. Ook relatief kleine verbeteringen. kunnen belangrijk zijn voor een beter functioneren. Nog belangrijker is om te bekijken of er bij vrouwen/gezinnen die voldoende jodiumsuppletie tijdens zwangerschap en borstvoeding krijgen en waarbij het gezin ook daarna voldoende jodium binnenkrijgt minder ADHD ontstaat.
Immers de grootste waarde van onze vitamines en mineralen is het voorkomen van gezondheidsproblemen. Het herstellen van eenmaal ontstane gezondheidsschade is lang niet altijd (volledig) mogelijk.
Helaas heeft tot op heden een dergelijk vervolgonderzoek niet plaatsgevonden.
Verheesen RH, Schweitzer CM. Iodine deficiency, more than cretinism and goiter. Med Hypotheses 2008;71:645–8. https://doi.org/10.1016/j.mehy.2008.06.020.
Yüksek SK, Aycan Z, Öner Ö. Evaluation of Iodine deficiency in children with attention deficit/hyperactivity disorder. JCRPE J Clin Res Pediatr Endocrinol 2016;8:61–6. https://doi.org/10.4274/jcrpe.2406.